Дубовыя дзялянкі з запасам амаль у 25 тысяч кубаметраў для нарыхтоўкі драўніны ў сямі лясгасах Гомельшчыны на тэрыторыі шасці адміністрацыйных раёнаў цяпер арандуе Нацыянальны парк «Прыпяцкі».
Ілюстрацыйнае фота
У распараджэнне рэдакцыі Палескай Вясны трапіў дакумент з
разбіўкай участкаў і запасаў драўніны на іх, якія аддаюцца ў арэнду
Нацыянальнаму парку «Прыпяцкі». Як
вынікае з яго, такія участкі «Прыпяцкаму» мусілі перадаць сем лясгасаў
Гомельскага вытворчага лесагаспадарчага аб’яднання.
Найбольшую колькасць драўніны прадпрыемству, якое падначаленае Кіраўніцтву справамі прэзідэнта Беларусі, павінен перадаць у арэнду Хойніцкі лясгас – 8700 кубаметраў. 5300 кубаметраў «Прыпяцкі» арандуе ў Петрыкаўскім лясгасе, 3200 «кубоў» аддае «Прыпяцкаму» Васілевіцкі лясгас (Рэчыцкі раён), 3070 м3 «Прыпяцкі» забярэ ў Мазырскім лясгасе, 2000 кубаметраў аддадзена нацпарку Рэчыцкім лясгасам, 1250 кубамметраў – Калінкавіцкім і 1070 кубаметраў нацыянальны парк «Прыпяцкі» будзе высякаць у Светлагорскім лясгасе.
Пацверджанне таго, што такая арэнда сапраўды існуе
Палеская Вясна атрымала ў Рэчыцкім лясгасе. Тут у арэнду «Прыпяцкаму» аддалі
дзялянкі з запасам у 1100 кубоў у Ровенска-Слабадскім і ў 900 кубаметраў – у Мілаградскім
лясніцтвах. Як паведамілі нам супрацоўнікі лясгаса, арэнда ляснога фонду
ажыццёўленая на падставе распараджэння Гомельскага вытворчага лесагаспадарчага
аб’яднання, якое выконвала рашэнне Савета міністраў.
У Нацыянальным парку «Прыпяцкі» дзейнічае магутны цэх па вытворчасці паркету з дубу, ясеню і клёну. Размешчаны ён у вёсцы Ляскавічы Петрыкаўскага раёна і ўваходзіць у склад эксперыментальнай лесапаляўнічай гаспадаркі «Ляскавічы» - падраздзялення нацпарка.
Ілюстрацыйнае фота
Гаспадарку «Ляскавічы» стварылі напрыканцы 1990-х паводле ўказу Лукашэнкі праз
некалькі месяцаў пасля таго, як былы Прыпяцкі ландшафтна-гідралагічны
запаведнік, зноў жа на ўказ Лукашэнкі, пераўтварылі ў нацыянальны парк. У склад
гэтай гаспадаркі ў 1998 годзе перадалі некалькі лясніцтваў, у якіх пераважалі
дубовыя насаджэнні, з Жыткавіцкага, Петрыкаўскага, Лельчыцкага і Калінкавіцкага
лясгасаў. Абгрунтоўвалася гэта як раз неабходнасцю забеспячэння сыравінай
дрэваапрацоўчага цэху ў Ляскавічах.
Распавядае Андрэй Мядзведзеў, былы ляснічы Галявіцкага лясніцтва Нацыянальнага парка «Прыпяцкі»:
Андрэй МЯДЗВЕДЗЕЎ
«У 1998-м годзе нашае лясніцтва перадалі з Калінкавіцкага лясгаса ў склад нацпарка «Прыпяцкі» і мяне тады адразу ж з пасады майстра лесу перавялі ляснічым. Ужо праз некалькі месяцаў я зразумеў, што маімі рукамі фактычна здзяйсняюць злачынства. Лясніцтву знялі ўсе планы па лесагаспадарчай дзейнасці і даводзілі толькі адно заданне – нарыхтоўка дубовай драўніны для вырабу паркету. Мы тады пілавалі па 350 кубаметраў адмысловага паркетнага кражу штомесяц. А для гэтага трэба было высекчы пад тысячу «кубоў» агульнай масы дубовай драўніны. Лясы проста выхалошчваліся, а неяк супраціўляцца гэтаму было немагчыма. За невыкананне заданняў усё лясніцтва, а гэта каля 30 работнікаў, пакідалі на мінімальным заробку. Зразумеўшы, што я ніяк не магу паўплываць на спыненне варварскай высечкі, я, пратрымаўшыся крыху больш за год, не без цяжкасцяў звольніўся з Нацыянальнага парка».
Зараз у складзе Нацыянальнага парка «Прыпяцкі»
знаходзіцца тэрыторыя амаль у 190 тысячаў гектараў. Прычым, высечкі вядуцца і
на ранейшай запаведнай тэрыторыі, якая зараз амаль цалкам пераведзеная ў зону
рэгулюемага выкарыстання. У складзе запаведнай зоны пакінуты толькі масіў
верхавых балотаў, дзе няма чаго секчы. Летась «Прыпяцкаму» перадалі яшчэ і самае
буйное возера Гомельшчыны і трэцяе з вялічыні ў Беларусі – Чырвонае ў
Жыткавіцкім раёне, а таксама тэрыторыю ў радыусе 3 кіламетры вакол. Тым не менш
запасаў драўніны на такой тэрыторыі Нацыянальнаму парку не хапае, каб
задаволіць апетыты свайго цэха.
«Галоўны прынцып вядзення лясной гаспадаркі – пастаянства карыстання і невычарпальнасць рэсурсу. Бо лес – аднаўляльны прыродны рэсурс, і калі ім дбайна карыстацца, ён не мусіць скончвацца. А ў Нацыянальным парку «Прыпяцкім» гэты прынцып парушаны. У ягоных лясніцтвах запасаў дубовых насаджэнняў амаль не засталося, лес не паспявае расці з такой жа хуткасцю, як яго спажывае ляскавіцкі цэх. Тое, што гэтае прадпрыемства, і без таго, падмяўшы пад сябе ледзь не палову лясоў вобласці, патрабуе ўсё дапаўняльных і дапаўняльных тэрыторыяў, кажа пра тое, што дбайнай гаспадаркі там як не было ад пачатку, так няма і цяпер. Ніводзін звычайны лясгас, нават з утрая меншымі плошчамі, не патрабуе дадатковых плошчаў у арэнду і карыстанне, каб падтрымліваць сваё існаванне. Усе жывуць з таго, што маюць. І толькі намінальна прыродаахоўная ўстанова Кіраўніцтва справамі прэзідэнта ўвесь час просіць нейкіх дабавак, бо даўно праела тое, што загрэбла сабе, карыстаючыся пратэкцыяй Лукашэнкі», – падсумоўвае Андрэй Мядзведзеў.
