Падазроны герб. Прадпрымальнік з Рэчыцы распавёў, як і за што атрымаў 25 сутак арышту

Андрусь ГАЁВЫ 29.06.2021

Падазрэнні «ціхароў», якія патрулявалі парк, выклікала майка з афіцыйным гербам горада Рэчыцы.

Затрыманне за майку

Вядомага ў Рэчыцы прадпрымальніка Дзяніса Шылянка затрымалі раніцай 27 траўня ў цэнтральным парку Гомеля. У абласны цэнтр Дзяніс прыехаў па справах разам з сябрамі. Пакуль сябры пайшлі ў адну з установаў, ён чакаючы іх, вырашыў прайсціся алеямі цэнтральнага парку. Гэта было блізу 9 гадзін. Недалёка ад уваходу ён заўважыў некалькіх мужчынаў у цывільным адзенні, за вушамі ў іх былі драты для сувязі. Гэтыя мужчыны пачалі ісці за Дзянісам.


Дзяніс ШЫЛЯНОК.

«Я спрабаваў спакойна ісці, але бачыў, што яны ідуць за мной. Я спусціўся на Набярэжную. І ўжо там пад’ехаў УАЗ, выйшлі міліцыянты ў форме і падыйшлі да мяне. Яны спыталі мяне пра майку, якая была на мне, сказалі, што на ёй палтычная выява. На ёй на грудзях была выява афіцыйнага герба Рэчыцы (на гербе Рэчыцы – двухканцовая харугва, у цэнтры якой выява Пагоні – ПВ). Я адказаў, што я з Рэчыцы, а гэта – герб майго роднага горада, я люблю свой горад. Якія могуць быць пытанні да такой майкі? Але гэтыя міліцыянты сказалі, што трэба праехаць у аддзел міліцыі і там разбяруцца», – узгадвае Дзяніс Шылянок.

Налепкі на сметніцы


Яго завезлі ў Цэнтральны РАУС Гомеля. Там правялі асабісты вобшук. У кішэні курткі, якая была апранутая паверх майкі з гербам Рэчыцы, знайшлі 21 налепку з выявай вершніка з апушчаным долу мячом на фоне белага і чырвонага колераў. Раптам высветлілася, што ў парку расклееныя такія налепкі. Участковы інспектар капітан Арцём Жаўняк ад 11.10 да 11.20 правёў агляд «участка мясцовасці ў парку імя Луначарскага». Там на нейкім прадмеце, паблізу ад Кіеўскага спуска, які ён спачатку ў пратаколе хацеў назваць неяк інакш, але гэтыя літары закрэсліў, і напісаў, што «на урне» (на сметніцы), ён убачыў «листовки бело-красно-белого цвета с рисунком коня и надписью нас не спынить». Колькі тых «листовок» ён убачыў на той «урне», капітан у пратаколе не ўказаў.


Таксама міліцыянты сфатаграфавалі майку з гербам Рэчыцы і казалі, што цяпер у такіх майках лепей не хадзіць. Зрабілі заўвагу і за белую кепку, на якой чырвоным колерам нанесены лагатып брэнду Nike.

«Тыя мужчыны з дроцікамі ў вушах, казалі, што яны не бачылі, каб я свае налепкі некуды ляпіў. Але гэта не адыграла ролі. На мяне склалі пратакол, што я нібыта ляпіў тыя налепкі ў парку і такім чынам рабіў пікетаванне. У той жа дзень адбыўся суд. І, хаця і я казаў, што наўпроставых доказаў таго, што я размяшчаў недзе нейкія налепкі, няма, суддзя сказаў, што, калі ў мяне былі такія налепкі, значыць я мог іх там размяшчаць. Фактычна – абвінавачваанне міліцыянтамі і прызнанне мяне вінаватым суддзёй было зроблена на дапушчэннях, што забаронена законам. Па-шчырасці, нават калі б я і ляпіў свае налепкі, дык дакладна не на сметніцы!», – кажа Дзяніс Шылянок.  

Судзіў Дзяніса суддзя суда Цэнтральнага раёну Сяргей Кармановіч. Ён вынес пастанову аб арышце рэчыцкага прадпрымальніка на 25 сутак. І яго адразу зевезлі ў ізалятар часовага ўтрымання.

Здзек у ізалятары

Пра ўмовы ўтрымання Дзяніс Шылянок кажа, што яны гэтым разам былі значна горшыя за папярэднія два разы, што яго знявольвалі паводле палітычнага артыкула 23.34, які цяпер стаў больш жорсткім і змяніў нумар на 24.23.

«Мяне адразу змясцілі ў камеру на першы паверх. А я быў у шортах і майцы. Там было сыра і халодна. Былі жалезныя нары, не было зусім нічога на іх – ні матраса, ні падушкі, ні коўдры. Уночы даводзілася адціскацца ад падлогі і прысядаць, каб сагрэцца. 30 разоў прысядзеш – ужо цяплей! Перадачы абмяжоўвалі. Першыя тры дні ўвогуле не прымалі, а потым сталі браць не больш як па 200 грамаў печыва, 200 грамаў каўбасы і 200 грамаў сала. Больш нічога не бралі. Кожны дзень пераводзілі з камеры ў камеру. Усё перасоўванне ў наручніках было. Яны бачылі, што я адціскаюся, дык потым завялі ў камеру, дзе нават святла не было. Была проста адна дошка, якая прыкручвалася на дзень і заставалася нешта кшталту зэдліка. Камера маленькая, паміж туалетам і нарамі – 45 сантыметраў адлегласці. Нават пахадзіць немагчыма, не тое, каб адціскацца ці прысядаць. Пры гэтым на чытанне літаратуры ці пісьмо давалі кожны дзень толькі па 30 хвілін. І я пісаў ім скаргі на ўмовы ўтрымання. Але аніводная так і не разгледжаная, ніводнага адказу не атрымаў. 21 дзень я ў камерах быў адзін і толькі апошнія 4 дні да мяне падсялілі чалавека. Пасля вызвалення прасіў у іх кнігу скаргаў каб напісаць скаргу на ўмовы ўтрымання і абыходжання. А мне адказалі, што ў ІЧУ такой кнігі няма, сказалі: “Едзь у РАУС і там скардзіся, колькі ўлезе!”», – распавёў Дзяніс Шылянок пра сваё знаходжанне ў Гомельскім ІЧУ.


Ён лічыць, што гэтае ягонае затрыманне ў Гомелі – проста суцэльная сваволя сілавікоў. Але зараз ён апасаецца, што карныя органы могуць падстроіць яшчэ нешта.


«Заўважаць, што чырвоная нітачка прыляпілася на белую кашулю – напішуць, што публічна выказваў меркаванні і завядуць крымінальную справу, паводле новых законаў. Але, трэба і ім разумець, што людзі ўжо змяніліся і перамога народу будзе, магчыма не так хутка, як здавалася спачатку, але існаваць увесь час у варожасці з уласным народам у гэтай улады доўга не атрымаецца!», – лічыць Дзяніс Шылянок.